 |
| |
“ผูกมิตรและถ้อยทีถ้อยอาศัย” |
|
|
|
| |
การสร้างความเป็นมิตรกับคนงานใน สปป.ลาว นับเป็นพื้นฐานสำคัญที่จะช่วยให้การทำงานร่วมกันเป็นไปอย่างราบรื่น เริ่มจาก
การพูดจากันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย และการแสดงความยอมรับในความสามารถของคนงาน นอกจากนี้ การให้เกียรติซึ่งกันและกันเป็นสิ่ง
ที่พึงกระทำ เนื่องจากชาวลาวค่อนข้างให้ความสำคัญต่อการให้เกียรติผู้อื่น นายจ้างจึงควรปฏิบัติต่อคนงานด้วยการให้เกียรติเสมอ
หากเป็นไปได้ให้หลีกเลี่ยงที่จะตำหนิหรือตักเตือนคนงานต่อหน้าผู้อื่นหรือในที่สาธารณะ นอกจากนี้ ควรพิจารณาให้ผลตอบแทน
ที่สมเหตุสมผล เพื่อให้คนงานไม่รู้สึกว่าถูกนายจ้างเอาเปรียบ ขณะเดียวกันนายจ้างควรยึดหลักการบริหารคนแบบ Give & Take จะช่วย
สร้างความสัมพันธ์ที่ดีและยั่งยืนระหว่างนายจ้างกับคนงาน |
|
|
|
| |
“เปิดใจรับฟังความคิดเห็นและเข้าใจวิถีชีวิตของชาวลาว” |
|
|
|
| |
ชาวลาวส่วนใหญ่มีวิถีชีวิตที่ค่อนข้างเรียบง่าย นายจ้างควรปรับรูปแบบการทำงาน รวมทั้งการบริหารจัดการคนให้เข้ากับ
วัฒนธรรมและวิถีการดำเนินชีวิตของชาวลาว นอกจากนี้ นายจ้างควรเปิดใจรับฟังทุกความคิดเห็นของคนงาน ยกตัวอย่างกรณีที่
กลุ่มคนงานมีความคิดเห็นไม่ตรงกับนายจ้าง อาทิ บริษัทกำหนดเวลาทำงานวันละ 8 ชั่วโมง เริ่ม 9.00-17.00 น. แต่ปรากฏว่าคนงาน
บางส่วนต้องการจะกลับบ้านเร็วขึ้น ในกรณีนี้นายจ้างได้ชี้แจงคนงานให้เข้าใจตรงกันว่าจำเป็นต้องทำงานให้ครบ 8 ชั่วโมง จึงเสนอ
ทางเลือกว่าหากต้องการกลับบ้านเร็วขึ้น ต้องเลื่อนเวลามาทำงานให้เร็วขึ้นเช่นกัน เป็นต้น ซึ่งการปฏิบัติต่อกันด้วยความเข้าใจและ
ชี้แจงด้วยเหตุผลจะช่วยให้คนงานและนายจ้างสามารถทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่น |
|
|
|
| |
“ความเข้าใจในวัฒนธรรมและวิถีการดำเนินชีวิตของชาวลาว ไม่เพียงแต่จะช่วยรักษาคนงานให้อยู่กับบริษัทได้นาน
แต่ยังช่วยเสริมสร้างบรรยากาศที่ดีในการทำงานร่วมกัน ซึ่งนับเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยเกื้อหนุนให้การทำธุรกิจ
ใน สปป.ลาว เป็นไปอย่างราบรื่น” |
|
|
|
| |
นอกจากนี้ สภาพตลาดแรงงานในปัจจุบัน ประกอบกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับล่าสุดของ สปป.ลาว
ที่มุ่งเน้นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้มีความรู้และความเชี่ยวชาญเฉพาะทาง เพื่อสร้างแรงงานที่มีคุณภาพมารองรับความต้องการ
ของตลาดได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ได้ก่อให้เกิดโอกาสใหม่ทางธุรกิจ คือ ธุรกิจฝึกอบรมวิชาชีพ เนื่องจากแรงงานใน สปป.ลาว
ที่มีค่อนข้างจำกัด บางส่วนยังขาดทักษะ ความรู้ ความชำนาญเฉพาะทาง โดยเฉพาะความต้องการแรงงานในสาขาบริการและการ
ท่องเที่ยวที่มีแนวโน้มเติบโตอีกมาก อย่างไรก็ตาม ธุรกิจฝึกอบรมวิชาชีพใน สปป.ลาว ยังมีไม่มากนัก ผู้ประกอบการชาวลาวบางกลุ่ม
จึงเดินทางมาเรียนหลักสูตรเฉพาะทางในไทย อาทิ สาขาวิชาชีพธุรกิจเสริมสวย สปาและความงาม เป็นต้น ทั้งนี้ บริษัทไทยที่เข้าไป
ทำธุรกิจดังกล่าวก็เริ่มมีบ้างแล้ว แต่เป็นลักษณะของศูนย์ฝึกอบรมเฉพาะทางเพื่อรองรับงานในธุรกิจของตนเป็นหลัก อาทิ โรงเรียน
สอนพนักงานในสถานีบริการน้ำมัน พนักงานทำความสะอาด และพนักงานในร้านกาแฟ เป็นต้น
แม้อัตราค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำของ สปป.ลาว จะต่ำเป็นอันดับสองในอาเซียน (รองจากเมียนมา) อยู่ที่ราว 900,000 กีบต่อเดือน
(ประมาณ 3,600 บาท) แต่จำนวนแรงงานที่มีค่อนข้างจำกัดก็นับเป็นประเด็นที่ไม่อาจมองข้าม การลงทุนใน สปป. ลาว จึงอาจจะ
ไม่เหมาะกับธุรกิจที่ต้องพึ่งพาแรงงานจำนวนมาก ขณะเดียวกันการดูแลคนงานควบคู่ไปกับการพัฒนาทักษะเฉพาะทางจะช่วย
เสริมสร้างความแข็งแกร่งให้การดำเนินธุรกิจใน สปป. ลาว เติบโตอย่างยั่งยืนต่อไป |
|
|
|
|
| |
Disclaimer : ข้อมูลต่างๆ ที่ปรากฏ เป็นข้อมูลที่ได้จากแหล่งข้อมูลที่หลากหลาย และการเผยแพร่ข้อมูลเป็นไปเพื่อวัตถุประสงค์
ในการให้ข้อมูลแก่ผู้ที่สนใจเท่านั้น โดยธนาคารเพื่อการส่งออกและนำเข้าแห่งประเทศไทยจะไม่รับผิดชอบในความเสียหายใดๆ
ที่อาจเกิดขึ้นจากการที่มีบุคคลนำข้อมูลนี้ไปใช้ไม่ว่าโดยทางใด |
|
|
